ویژگیهای اخلاقی امام هادی(ع)
دهمین خورشید هدایت
امام هادی(ع) خوشخوترین و راستگوترین مردم بود. کسی که او را از نزدیک میدید، خوش برخوردترین انسانها را دیده بود و اگر آوازه اش را از دور میشنید، وصف کاملترین فرد را شنیده بود.
ابوالحسن امام علی النقی الهادی(ع) پیشوای دهم شیعیان، در نیمه ذی الحجه سال 212 هجری قمری در اطراف مدینه در محلی به نام «صُریا» به دنیا آمد. پدرش پیشوای نهم، امام جواد(ع) و مادرش بانوی گرامی سمانه است که کنیزی با فضیلت و با تقوا بود. مشهورترین القاب امام، نقی و هادی است و به آن حضرت ابوالحسن الثالث نیز میگویند. امام هادی(ع) در سال 220هجری پس از شهادت پدر گرامیشان در حالی که هنوز بیش از هشت سال نداشت، به امامت رسید.
امام هادی علیه السلام در سال 254 هجری قمری به شهادت رسید، برخی آن را روز دوشنبه سوم ماه رجب و برخی بیست و ششم جمادی الثانی دانستهاند.
امام هادی علیه السلام در دوران عمر با برکت خویش با این حاکمان معاصر بود: مأمون و معتصم، واثق، متوکل، منتصر، مستعین و معتز و در ایام حکومت معتّز، مسموم و شهید شد.
...هیچکس آیا توانسته است غم فاطمه را (سلام الله علیها) در سوگ پدر به تصویر بکشد، جز ناله هاى بیت الاحزان فاطمه؟ در اندوه جگر سوز على (سلام الله علیه) در مواجهه با فاطمه میان در و دیوار و گاه شستن صورت نیلى و بازوى کبود فاطمه، هیچ هنرمند عارفى توانسته است مرثیه بسراید آنچنانکه از عمق رنج آدمى در چروکهاى پیشانى على خبر دهد و وسعت غمهاى خلقت را در پهناى اشک على بشناسد و بشناساند جز بار اشک پنهانى على ؟ هیچکس را یاراى آن بوده است که آلام محض زینب را به هنگام دیدار سر برادر بر بام نیزهها بیان کند،
جز خون جارى از سر مبارک زینب ؟